ἀόρατος, ον (5), lexema adjetival que denota imposibilidad (= Determinación) de un acto (= Hecho); connota el término cualificado al que afecta.
Definición: «Que, por su naturaleza, no puede ser visto»: invisible.
– Dicho de Dios.
Col 1,15: ὅς ἐστιν εἰκὼν τοῦ θεοῦ τοῦ ἀοράτου que es imagen de Dios invisible.
1Tim 1,17: Τῷ δὲ... ἀφθάρτῳ ἀοράτῳ μόνῳ θεῷ Al... inmortal, invisible y único Dios.
Heb 11,27: τὸν γὰρ ἀόρατον ὡς ὁρῶν ἐκαρτέρησεν fue tenaz como si viera al Invisible.
– Del poder y divinidad de Dios (δύναμις καὶ θειότης).
Rom 1,20: τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ porque lo invisible de Él (Dios).
– De ciertas criaturas.
Col 1,16: ὅτι ἐν αὐτῷ ἐκτίσθη τὰ πάντα... τὰ ὁρατα καὶ τὰ ἀόρατα por su medio todo fue creado... lo visible y lo invisible.
αορατος
aoratos