ἀνακράζω (5), lexema verbal que denota actividad (= Hecho); connota agente (ἀνα-, «hacia arriba», intensidad).
Definición: “Producir con fuerza o violencia sonidos inarticulados, expresiones breves o frases”: gritar, dar gritos, hablar a gritos / a voces, vociferar.
– Grito inarticulado:
Mc 6,49: ἔδοξαν ὅτι φάντασμά ἐστιν καὶ ἀνέκραξαν pensaron que era una aparición y empezaron a dar gritos.
Lc 8,28: ἰδὼν δὲ τὸν Ἰησοῦν ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ al ver a Jesús, dando un grito se postró ante él.
– Con λέγω:
Mc 1,23: ἦν... ἄνθρωπος ἐν πνεύματι ἀκαθάρτῳ, καὶ ἀνέκραξεν <λέγων...> estaba / había... un hombre [poseído] por un espíritu inmundo, y empezó a gritar <diciendo...>; cf Lc 4,33.
Lc 23,18: ἀνέκραγον δὲ παμπληθεὶ λέγοντες... pero ellos gritaron todos a una diciendo...
ανακραζω
anakrazo