ἀνθίστημι (14), lexema verbal que denota acción (= Hecho) y oposición (= Relación); connota agente y término personal en cuanto actuante (ἀντι–, «en contra de», oposición).
Definición: «Tratar de impedir bue alguien realice una acción»: oponerse, enfrentarse, hacer la contra, hacer frente, resistir.
–Con término personal divino.
Rom 9,19: τῷ γὰρ βουλήματι αὐτοῦ τίς ἀνθέστηκεν; ¿quién puede resistir su voluntad?
Rom 13, 2ab: τῇ τοῦ θεοῦ διαταγῇ ἀνθέστηκεν, οἱ δὲ ἀνθεστηκότες ἑαυτοῖς κρίμα λήμψονται se opone a la disposición de Dios y los que se le oponen se ganarán su sentencia.
– El diablo como término.
Mt 5, 39: ἐγὼ δὲ λέγω ὑμιν μὴ ἀντιστῆναι τῷ πονηρῷ pues yo os digo: no hagáis frente al malvado.
Ef 6,13: ἵνα δυνηθῆτε ἀντιστῆναι ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ πονηρᾷ para que podáis hacerles frente en el día difícil.
Sant 4,7: καὶ ἀντίστητε δὲ τῷ διαβόλῳ y resistid al diablo.
1Pe 5,9: ᾧ ἀντίστητε στερεοὶ τῇ πίστει hacedle frente firmes en la fe.
–Con término personal humano (el hombre o su actividad).
Lc 21,15: ᾗ οὐ δυνήσονται ἀντιστῆναι ἤ ἀντειπεῖν ἅπαντες οἱ ἀντικείμενοι ὑμῖν [yo os daré palabras tan acertadas] que no podrán haceros frente ni contradeciros todos vuestros adversarios / que ninguno de vuestros adversarios podrá haceros frente ni contradeciros.
Hch 6,10: οὐκ ἴσχυον ἀντιστῆναι τῇ σοφίᾳ καὶ τῷ πνεύματι, ᾧ ἐλάλει no lograban hacer frente al saber y al Espíritu con que hablaba.
Hch 13,8: ἀνθίστατο δὲ αὐτοῖς Ἐλύμας pero les hacía la contra Elimas.
Gál 2,11: κατὰ πρόσωπον αὐτῷ ἀντέστην cara a cara me enfrenté con él / tuve que encararme con él.
2Tim 3,8ab: ὅν τρόπον δὲ Ἰάννης καὶ Ἰαμβρῆς ἀντέστησαν, οὕτως καὶ οὗτοι ἀνθίστανται τῇ ἀληθείᾳ Μωϋσει a la manera que Yanes y Yambres se opusieron a Moisés, exactamente lo mismo se oponen éstos a la verdad.
2Tim 4,15: λίαν γὰρ ἀντέστη τοῖς ἡμετέροις λόγοις pues se opuso / contradijo violentamente a mis palabras.
ανθιστημι
anthistemi