ἀναστροφή, ῆς, ἡ (13), lexema nominal que denota actuación (= Hecho) (ἀνα-, sucesión). Vse. ἀναστρέφω II.
Definición: “Modo de actuar o de comportarse”: conducta, comportamiento, modo de proceder.
Gal 1,13: ἠκούσατε γάρ τὴν ἐμὴν ἀναστροφήν πότε pues habéis oído hablar de mi modo de proceder en otro tiempo.
Ef 4,22: ἀποθέσθαι ὑμᾶς κατὰ τὴν προτέραν ἀναστροφὴν τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον... respecto a la conducta anterior, despojaros del hombre viejo; cf 1Pe 1,18.
1Tim 4,12: ἐν λόγῳ ἐν ἀναστροφῇ ἐν ἀγάπῃ en [la] palabra, en [la] conducta, en [el] amor; cf 1Pe 1,15; 2Pe 3,11.
Heb 13,7: ὧν ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς considerando el resultado de su modo de comportarse / cómo acabaron su vida.
Sant 3,13: δειξάτω ἐκ τῆς καλῆς ἀναστροφῆς τὰ ἔργα αὐτοῦ ἐν πραΰτητι σοφίας demuestre con su buena conducta sus obras, [hechas] con [la] mansedumbre de [la] sabiduría / que obre como sabio, sin violencia.
1Pe 2,12: τὴν ἀναστροφὴν ὑμῶν ἐν τοῖς ἔθνεσιν ἔχοντες καλήν con vuestra conducta noble / honrada entre los paganos; cf 3,16.
1Pe 3,1: διὰ τῆς τῶν γυναικῶν ἀναστροφῆς ἄνευ λόγου κερδηθήσονται [los maridos] serán ganados sin [necesidad de] palabras por la conducta de sus mujeres.
2Pe 2,7: καταπονούμενον ὑπὸ τῆς τῶν ἀθέσμων ἐν ἀσελγείᾳ ἀναστροφῆς atormentado por la desenfrenada conducta de aquellos [hombres] nefandos.
αναστροφη
anastrofe