lexema verbal que denota acción (= Hecho); connota agente y término.
Definición: “Desplazar a una persona o animal de un lugar a otro”: conducir, llevar, (en dirección al hablante) traer.
La definición corresponde al uso transitivo de ἄγω (semema I); el uso intransitivo (factor contextual) genera una acepción diferente (semema II).
SEMEMA I. Uso transitivo. En sentido propio.
1) De personas:
Lc 4,1: ἤγετο ἐν τῷ πνεύματι ἐν τῇ ἐρήμῳ era llevado por el Espíritu en el desierto.
Lc 4,9: ἤγαγεν δὲ αὐτὸν εἰς Ἰερουσαλήμ lo condujo a Jerusalén; cf 4,29.40; 10,34; 19,35; 11,26; 17,15.19.
Jn 1,42: ἤγαγεν αὐτὸν πρὸς τὸν Ἰησοῦν lo llevó a Jesús; cf 9,13;
Hch 9,27: Βαρναβᾶς δὲ ἐπιλαβόμενος αὐτὸν ἤγαγεν πρὸς τοὺς ἀποστόλους pero Bernabé, tomándolo consigo, lo llevó a los apóstoles; cf 11,26; 17,15.19; 20,12; 21,16; 23,18ab.
1Tes 4,14: τοὺς κοιμηθέντας διὰ τοῦ Ἰησοῦ ἄξει σὺν αὐτῷ a los que han muerto, [Dios] por medio de Jesús, los llevará con él.
2Tim 4,10: Μάρκον... ἄγε μετὰ σεαυτοῦ tráete contigo... a Marcos.
Heb 2,10: πολλοὺς υἱοὺς εἰς δόξαν ἀγαγόντα para conducir muchos hijos a la gloria.
– Cuando el contexto es judicial o policial, añade un sema de violencia o fuerza: llevar / traer por la fuerza, conducir.
Mt 10,18: ἐπὶ ἡγεμόνας καὶ βασιλεῖς ἀχθήσεσθε seréis conducidos ante gobernadores y reyes; cf Mc 13,11; Lc 19,27; 22,54; 23,1.32; Hch 9,2.21; 22,5; 23,31.
Jn 7,45: διὰ τί οὐκ ἠγάγετε αὐτόν; ¿por qué no lo habéis traido?; cf 8,3; 19,4; 18,13.28; 19,4.13.
Hch 5,21: ἀπέστειλαν εἰς τὸν δεσμωτήριον ἀχθῆναι αὐτούς mandaron [guardias] al calabozo para que fueran conducidos; cf 5,26.27; 6,12; 18,12; 19,37; 21,34; 23,10.31; 25,6.17.23.
En sentido figurado:
Hch 13,23: ἀπο τοῦ σπέρματος [Δαυίδ]... ἤγαγεν τῷ Ἰσραὴλ σωτῆρα del linaje [de David] ha traído / sacó para Israel un salvador.
A veces adquiere un sema de intensidad o compulsión: impulsar.
Rom 2,4: ἀγνοῶν ὅτι τὸ χρηστὸν τοῦ Θεοῦ εἰς μετάνοιάν σε ἄγει sin darte cuenta de que la benignidad de Dios te está llevando/impulsando a la enmienda.
Rom 8,14: ὅσοι γὰρ πνεύματι Θεοῦ ἄγονται cuantos se dejan llevar/son impulsados por el Espíritu de Dios; cf Gál 5,18.
1Cor 12,2: πρὸς τὰ εἴδωλα τὰ ἄφωνα ὡς ἂν ἤγεσθε cuando erais impulsados hacia / atraídos por los ídolos mudos.
2Tim 3,6: ἀγόμενα ἐπιθυμίαις ποικίλαις [mujerzuelas] impulsadas por múltiples caprichos / deseos.
2) De animales.
Mt 21,2: λύσαντες ἀγάγετε μοι desatadlos y traédmelos; cf 21,7; Lc 19,30.
Jn 10,16 (metafórico): κἀκεῖνα δεῖ με ἀγαγεῖν también a esas [ovejas] tengo que conducirlas.
SEMEMA II. Usado como intransitivo, denota acción (= Hecho) que recae sobre el agente.
Definición: “Desplazarse de un lugar a otro”: ir / irse.
Mt 26,46: ἐγείρεσθε ἄγωμεν levantaos, vamos; cf Mc 14,42; Jn 14,31.
Mc 1,38: ἄγωμεν ἀλλαχοῦ vámonos a otra parte.
Jn 11,7: ἄγωμεν εἰς τὴν Ἰουδαίαν πάλιν vámonos otra vez a Judea; cf 11,15.16.
Expresiones:
Lc 24,21: τρίτην ταύτην ἡμέραν ἄγει ἀφ᾿ οὖ ταῦτα ἐγένετο [Jesús] lleva con éste tres días / hoy es el tercer día desde que eso ocurrió.
Hch 19,38: ἀγοραῖοι ἄγωνται se celebran audiencias públicas; vse. ἀγοραῖος.
αγω
ago